---Şiir---

Namluya Sürülen Şehir

Sokaklarını dolaşıyorum
Günahlar büyüten metropol tapınaklarının
Sokaklar/boğazıma urgan
Barikatlarını aşıyorum.
Rüzgara göğüs veren soysuz kızların
Barikatlar/soğuk buzdan.

Bir dişi varlığını şehvetine adıyor
Akrebin kuyruğunda şimdi yaşamak ağrısı
Arka mahallede çocuklar büyüyor
Yüzleri kirli, elleri kirli, içleri kirli çocuklar
Gökyüzünü dondurmak kolay değildir bir yıldız kayarken
Yeşili bağırmak kolay değildir dile
Bu yüzden arka mahallede çocuklar büyüyor.

Kirli çocuklar ki siyah düşürüyorlar güne
Gün ki daha beyaz beyazdan
Noel ağaçları kuruyor kendi öz toprağında
Bir hindikuşun tüyleri dökülüyor yalnızlıktan
İnanırlar artık bir şafakta sol yanlarını yitirdiklerine
Ve namluya sürüleceğine tüm şehrin birazdan.